Anumang Leksiyon

"Anumang Leksiyon"

Nagpapantay ang araw at dilim

sa pangangalumata ng isip--

ano't may di-inaasahang panauhing

dumadalaw at pumapasok sa mga sulok

na kahon-kahong salansan ng mga mortal

na pangarap at paninimdim.

Wala iyon sa layo o lamig na nakabalot

sa paligid. Wala sa pagtigil o pagtakbo

ng oras. Wala sa pagkapagod ng katawan.

Wala sa pag-iisa o dahil naliligid

tayo ng mga bata at halaman, o may babala

ang hangin, o umaalimuom ang lupa.

May panauhin pagkat nakikinig

ang labi ng mga rosas, buko sa buko;

nabubuhay ang pagkain sa mesa,

halos magsayaw ang mga kutsara at plato;

nililinis ng huni ng butiki ang agiw sa bintana;

sumisigid ang ulan sa mata ng buong bahay.

Maaari nga nating hamunin ang tadhana

para magbiro sa tulad nating parating lango

at sala-salabid ang hakbang sa pagsuyo:

dagdag na mga tanong na walang kasagutan,

kaliwa o kanan, munti o labis, isa-isa,

sabay-sabay, sa bakuran ba o kusina.

Magpapantay pa rin ang dilim at araw.

Gigising ang liwanag na bagong hangong tinapay.

Mag-aantanda ng pasasalamat, susuong sa siyudad.

Muli, uuwi sa tahanan, maghahain para sa hapunan.

Ang panauhin ay nakabantay at nangungusap

sa kanyang katahimikan. Gayon ang kagalakan.